Het varkensmasker

Het was waar, ik had een enorme lage dunk van mezelf. Ergens in mijn leven had ik mijn zelfvertrouwen verloren en dat had ik nooit meer herwonnen. Elke tegenslag was een persoonlijke tekortkoming. Mijn opleiding hielp niet. De sportschool hielp niet. Mijn werk hielp niet.

En het hielp ook niet dat de mensen simpelweg niets met mij te doen wilden hebben. Wie wil er ook vrienden zijn met een depressief iemand die altijd aan zichzelf twijfelde. Ik had dan ook geen schijn van kans toen ik eenmaal het homocafé in mijn stad binnenliep.

Een zestiger met een grote bierbuik in een smoezelig wit onderhemd was er als eerste bij. Hij had mij gelijk door en zag zijn kans schoon. Ik wilde niets van hem weten, maar hij liet zich niet weerhouden. Het was één van die mannen die de gave van het gat had. Er viel geen minuut stilte en voor ik het wist had ik zijn grove hand al vier keer uit mijn kruis gehaald en had ik al een idee hoe het was om met een bebaarde man te kussen.

Hij wilde mij in de wc krijgen, maar ik bleef hem afwijzen. Toch belandde ik op de één of andere manier tegen het muurtje net naast de wc-deur. Hij had mij in het nauw gedreven. Ik stond tussen zijn beide armen in en kon niet meer weg. Ik kon zijn bieradem ruiken. Ik had het gevoel alsof het hele café naar ons zat te kijken. Hij zou mij elk moment weer gaan trachten te kussen.

De paniek welde op in mij. Uit wanhoop stelde ik voor om weg te gaan. Zijn ogen lichtten op. Daar kon hij geen nee tegen zeggen. De dreiging van die smerige wc verdween in het niets.

Mijn opluchting was maar van korte duur. Ik was van plan om hem op straat te lozen, maar daar kwam het maar niet van. Op dezelfde kleverige wijze als in het café liet hij mij geen moment met rust. Met een grote arm om mijn schouders en een eindeloze stroom woorden liepen we door de straten. Ik dacht dat we naar zijn huis liepen, maar het bleek een kelderkamertje te zijn onder een smoezelig warenhuis. Op vijf minuten loopafstand waren we al daar. Ik had nooit de kans gehad om te ontsnappen.

Achteraf kreeg ik te horen dat een groep homovrienden gezamenlijk het kamertje had gehuurd om als neukhol te dienen voor wanneer de gelegenheid zich aanbod. Iedereen had een sleutel.

**

De muren zaten onder de graffiti en er was net genoeg ruimte voor een enkel bed. Het bedframe zat vol roestplekken en krassen. Een smerig oud matras diende als ligbodem. Boven het bed hingen een aantal vergeelde en deels weggescheurde plakplaatjes voor homofeesten van de jaren tachtig en negentig. Overal waren smerige leuzen met markeringsstiften op de muur gekrast.

Op de muur tegenover de deur kon je een aantal lijsten met doorgestreepte namen lezen. Vol trots vertelde hij dat de tweede van links zijn lijst van veroveringen was. Het liep helemaal tot aan de grond. Toen hij mijn geschokte blik zag stelde hij mij gerust dat er nog genoeg plaats voor mijn naam was.

Dezelfde paniekgolf als in het café kwam weer opwellen, maar hij had de deur achter ons al op slot gedraaid en de sleutel in zijn spijkerbroek gedaan. Het feit dat we helemaal alleen in een kleine afgesloten ruimte waren drong pijnlijk tot mij door. De hangende gloeilamp zoemde hoorbaar in de kleine ruimte en het scherpe gele licht maakte zijn grove gezicht nog lelijker.

Hij liep wat verder en begon zijn blauwe spijkerbroek uit te trekken. Hij had er niets onderaan. Ik zag gelijk zijn behaarde billen die er onhygiënisch uitzagen. Toen hij zich omdraaide kwam zijn grote lul in zicht. Half zacht stak het lid uit een wilde stekelige bos onder zijn onderhemd uit. Zijn schaamhaar was grijs.

“Ga je me eerst rimmen of pijpen?”

Ik deed instinctief een stap naar achter, waarop hij moest lachen.

“Ik bijt niet hoor. Althans, niet gelijk.”

Wat volgde was een tweede versieringspoging – net als in het café – waardoor ik zonder bovenkleding op de smerige matras belandde. Hij had mijn T-shirt zo vastgepakt dat de enige manier waarop ik nog kon ontsnappen was door met mijn hoofd uit de hoofdopening te glippen. Het T-shirt had ik toen als verloren opgegeven. Even later belandde ik door een harde duw op het bed, alsof hij geen tegenstrijd meer zou accepteren. Mijn T-shirt gooide hij achter zich op de grond.

Hij sprong naast mij op het bed. Ik kon zijn handen niet van mijn blote bovenlichaam afhouden. Telkens probeerde hij mij te kussen. Ik kon ook niet opstaan. Hij drukte mij keer op keer weer terug. Elke keer ietsjes harder. Ik voelde zijn baardje telkens langs mijn wangen en lippen gaan terwijl ik zijn kuspogingen probeerde te ontwijken. Op een gegeven moment draaide hij mijn linker tepel hard om. Zijn geduld was op.

“Jij bent er één van de harde lessen. Geweldig.”

Hij nam mij in een houdgreep. Zijn grote harige arm was niet los te krijgen. Hij begon met zijn andere hand mijn broek uit te trekken. Het werd een worstelpartij waarvan de uitkomst al vaststond. En met elke stemverheffing van mij ging zijn arm net ietjes strakker rond mijn nek. Uiteindelijk smeekte ik hem om mij los te laten. En dat deed hij pas toen ik smeekte op een fluistertoon.

Ik was spiernaakt toen ik loskwam en hij liet mij hijgend op mijn rug op de matras liggen terwijl hij mijn kleding onder het bed trapte. Vervolgens haalde hij een half opgerolde tube glijmiddel vanonder het matras vandaan en keek tevreden neer op mijn naakte lichaam. Nog steeds uitgeput van de worstelpartij kroop ik angstig naar achter.

“Pijpen of rimmen. Wat zal het worden?”

Op mijn smeekbedes ging hij niet in.

“Dan moet je het zelf weten.”

Met zijn zware harige lijf sprong hij naast mij op het bed. Ik wist niet waar deze man de kracht vandaan haalde op zijn leeftijd. Ik was nog steeds uitgeput en deze man had mij alweer plat op mijn rug gekregen. Met zijn volle gewicht hield hij mij daar. Als ik had geweten wat zou volgen dan had ik een betere strijd geleverd.

Hij draaide zich behendig om en verschoof zijn gewicht op een manier waardoor zijn harige kont op mijn gezicht belandde. De geur drong mijn neus onmiddellijk binnen. Een paniekgolf bracht mij tot tranen en ik begon hevig te kokhalzen.

“Je kunt kokhalzen wat je wilt, maar ik wil die tong voelen, jongen. En ik blijf net zolang zitten tot ik die tong van je voel.”

Hij begon mijn tepels pijnlijk om te draaien, waardoor het kokhalsgevoel wegtrok. Ik probeerde hem tegen te houden, maar mijn armen belandden één voor één onder het verpulverende gewicht van zijn benen. Toen hij met zijn kont heen en weer begon te wikken drong de realisatie door dat mijn tranen niet genoeg zouden zijn.

Dit zou niet ophouden. Ik moest mij vermannen. Zo snel mogelijk. Ik kan amper nog ademen. Ik zette mijn verstand op nul en stak mijn tong door de wirwar van grove bilharen. Zodra hij mijn tong voelde drukte hij zijn kont hard naar beneden. Hulpeloos hield ik mijn tong uit mijn mond. Ik moest daar weg. Dit was de enige manier. Golven van walging gingen door mijn lichaam toen ik de smaak niet meer kon ontkennen.

Plotseling verdween het verstikkende gewicht van mijn gezicht. Kokhalzend van de smaak kwam ik vrij. Al spugend plukte ik een konthaar uit mijn mond. Walgend probeerde ik weg te kruipen, maar het leek hem niet uit te maken. Lachend legde hij vaderlijk een hand op mijn schouder.

“Je wilde toch de volle ervaring?” Hij bulderde het uit.

Toen ik op probeerde te staan drukte hij mij gelijk weer naar beneden. Toen rolde hij met zijn volle gewicht op mijn rug. Zijn bierbuik vulde de ronding van mijn rug.

“Neem je nou net één van mijn favoriete standjes in.”

Mijn smekende wanhoop viel op dovemansoren.

“Blijf je stilletjes liggen of moet ik je zo neuken?”

Toen de betekenis eindelijk doordrong bleef ik koortsachtig stil met mijn lichaam. Het gewicht van zijn bierbuik verdween uit mijn rug en ik hoorde hem rommelen met de tube glijmiddel. Ik had het gevoel alsof hij al klaar was, maar toch maakte hij geen aanstalten om weer op mij te gaan liggen.

“Godverdomme, wat een goede puppy ga jij worden. Echt fantastisch.”

Toen dook hij met zijn volle gewicht op mij waardoor de adem uit mijn longen schoot. Wat volgde was pijn, zweet en tranen.

***

Het was drie maanden later en ik had een nieuw kapsel. Ik had twee kaalgeschoren stoppelzijkanten en gemillimeterd haar op de top van mijn hoofd. De baard rond mijn kaak begon al goed te groeien. Het stond vrij wild omdat hij het me niet liet bijhouden. Ik had wel een klein kortgeknipt snorretje dat doorliep naar mijn baard. Mijn collega’s vonden het er maar raar uitzien, maar ik vond het prachtig.

Vol trots kwam ik elke dag thuis van mijn werk. Zodra ik met mijn nieuwe sleutel door de deur stapte stond hij mij daar weer op te wachten. Een gepassioneerde kus volgde. Vervolgens liet ik me op mijn knieën zakken en begon ik hem woest te pijpen. Het was onze vaste ritueel geworden.

Ik was helemaal verzot geraakt op de smaak van zijn lul. Hoe kan het ook anders? Ik had hem meerdere malen in mijn mond. Elke dag weer. Er ging niets boven de smaak van een frisse lul. Later zou ik hem zelf weer schoon moeten maken en je wist maar nooit wat voor smaakverrassing dat bracht.

Het was ook het enige moment nog dat ik mijn kleding mocht aanhouden binnenshuis. Ik was nou eenmaal zijn puppy en puppy’s droegen geen kleding. Een puppy hoefde daar ook niet over na te denken, dat deed zijn baasje voor hem. Ik hoefde alleen maar te gehoorzamen. Dat was het enige.

Elke dag was ik dankbaar voor de tijd en aandacht dat mijn baasje aan mij gaf. Dat hij ruw met mij was in het begin was onvermijdelijk. Ik moest mijn plaats kennen. Een puppy kon zich niet gedragen als een baasje. Kijk maar hoe hopeloos mijn leven toen was.

De strakke leren halsband ging weer om mijn nek nadat hij klaar was met mijn mond.

“Een van deze dagen gaat hij er niet meer af. Je collega’s kunnen mij een worst wezen. Jij bent van mij. Helemaal van mij.” En hij liet een hand ruw over mijn bol gaan.

“Van wie ben jij?”

“Ik ben van u, daddy.”

Zijn stem was alles. Ik kreeg er een keiharde erectie van.

“Nadat we je gewassen en gevoed hebben gaan we weer het nieuwe masker uitproberen. Heb je daar zin in?”

Ik keek wild met pretoogjes omhoog. Het was de wijze waarop hij mij dat geleerd had. Normaalgesproken moest ik altijd met mijn ogen naar beneden kijken en nooit zelf oogcontact maken. Want dan zwaaide er wat.

“Ja, daddy. Heel erg graag.”

Tevreden gaf hij een tik op mijn achterwerk.

“Zo wil daddy dat horen.”